Türk Mimarlığı – Üstün Alsaç, Türk mimarlığı, Türkler’in tarih boyunca gerçekleştirdiği yapılar ve günümüzdeki uygulamaları kapsar. Türkler, geniş coğrafyalar üzerinde yaşadıkları için ürettikleri yapılar da çeşitlilik gösterir. Mimarideki gelişmeler, yönetimlerin kararlılığına bağlı olarak özgün biçimler kazanmış, dönemsel kararsızlıklarla ise gerilemiştir. Erken Türk yapıları, genellikle ahşap, deri ve keçe gibi malzemelerle yapılmış, bu yüzden çoğu günümüze ulaşamamıştır.
Türklerin Orta Asya’daki göçebe yaşamları, yerleşik hayata geçişte çeşitli mimari örnekler doğurmuştur. İlk Türk mimarlık yapıtları, Karahanlılar döneminde cami, türbe ve ribatlar olarak ortaya çıkmıştır. Gazneliler ve Büyük Selçuklular, bu gelenekleri geliştirmiş, özellikle medrese ve kervansaray gibi yapılar önemli hale gelmiştir. Selçuklu döneminde tuğla işçiliği önemli bir rol oynamış ve büyük yapılarla Türk mimarlığı zirveye ulaşmıştır.
Babürlüler döneminde ise Hindistan’da gerçekleştirilen mimarlık, minareler ve süslü saraylarla öne çıkmıştır. Tac Mahal gibi yapılar, Babürlü mimarlığının en yüksek noktasını oluşturur. Türk mimarisi, yerel etkilerle birleşerek farklı coğrafyalarda özgün örnekler yaratmaya devam etmiştir.